MOTHER'S LOVE

“စာမ်က္ႏွာတိုင္းရဲ့ မာတိကာ...”
(သို႔)
အေမ

အေမ...
ၾကားႏိုင္ရဲ့လား...
ပြန္းပဲ့ေနတဲ့ လက္ေတြနဲ႔
ကိုင္ထားတဲ့ ခပ္နဲ႔နဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္ခ်ီးက်ဴးသံေတြ...
အေမပ်ိဳးခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ေန႔ရက္ေတြ
အခု...
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ (မထိုက္မတန္)
ဂုဏ္ျပဳရေတာ့မယ္...
အေမ...
ျမင္ႏိုင္ရဲ့လား...(ဖတ္ေပးပါ)
.............................
အေမ...
ဆိုတာ...
ပုခက္လႊဲတဲ့ လက္ေစာင္းတစ္ဖက္နဲ႔ပဲ
ကမၻာႀကီးကို ပံုသြင္းတဲ့သူ...
ကေနဒီ...
အိုင္းစတိုင္း...
အိုဘားမား...
ေသာမတ္(စ္)အက္ဒီဆင္...
ရိုက္ညီေနာင္...
အေမသိရဲ့လား...
သူတို႔ေတြကို အေမတို႔လို
အေမေတြကပဲ ေမြးဖြားေပးခဲ့တာ...
ဒါေၾကာင့္...
အေမတို႔လို အေမေတြကပဲ
ကမၻာႀကီးကို ပဲ့ကိုင္ခဲ့တာ...
ဟစ္တလာ...
အေမသိရဲ့လား...
လက္ရွိကမၻာႀကီးကို ဦးေဆာင္ေနတဲ့
အေမရိကန္ကို ထိပ္ထိပ္က်ဲျဖစ္ေအာင္
အေမတို႔လို အေမေတြကပဲ...
အေမရိကန္ကို ဒုတိယကမၻာႀကီးထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္တာ...
အေမတို႔ရဲ့ စြမ္းေဆာင္မႈပါပဲ...
..............................
အေမ...
အေမၾကားရဲ့လား...
ကမၻာႀကီးက အေမတို႔လို အေမေတြကို
ဂုဏ္ျပဳေထာမနာခ်ီးမြမ္းေနၾကတာ...
အေမသာ ဆက္နားေထာင္မယ္ဆိုရင္...
သူတို႔ေျပာတာကို အေမၾကားသင့္တယ္...
အေမဟာ ေလာကႀကီးမွာ
ဒုတိယဘုရားရယ္... လို႔...။...
...........................
အေမ...
အားရဲ့လား...
ငရဲျပည္ကို တစ္ခ်က္ေလာက္ေငးၾကည့္ဖို႔...
အားရင္ တစ္ခ်က္ေလာက္...
လက္ကမ္းလိုက္ပါ...
အေမ...
အေမတို႔လို အေမေတြကို
ေစာ္ကားျပစ္မွားခဲ့တဲ့ သားမိုက္၊
သမီးဆိုးေတြ၊။... နားေလးကို တစ္ခ်က္ငဲ့လိုက္ရင္လည္း
သူတို႔ေတြရဲ့ အေမတို႔လို အေမေတြဆီကို
ေတာင္းပန္အသနားခံသံေတြ
ၾကားရင္ၾကားရမွာ...
................................
အေမ...
အတုဆိုတာကို သံုးဖူးရင္...
အတုဆိုတာ အစစ္ေလာက္မေကာင္းဘူးဆိုတာကို
အေမသိမွာပါ...
တခါတေလမ်ားဆိုရင္ မေကာင္းရံုမကဘူး..
ဆိုးက်ိဳးေတာင္ေပးလိုက္ေသး...
ေခတ္ပညာႀကီးကို
အေမတခါတေလ ဩခ်မိမွာပါ...
ပူလို႔တဲ့ အဲယားကြန္းဆိုၿပီး
တပ္ထားတာ...
ဘာမဆို အစစ္ေလာက္မေကာင္းပါဘူး အေမ...
ႏွလံုးအစားထိုးတာတဲ့အေမ...
အစစ္ေလာက္လည္း မေကာင္းဘူး..
ဆိုးက်ိဳးပါေပးတတ္ေသး...
(ႏွလံုး)မရိွေတာ့လည္း အသက္ရွင္ရတာ...
သုည...
အေမ...
အေမဟာ ကမၻာႀကီးရဲ့ ႏွလံုးသား...
..........................
အေမ...
ဆုေတာင္းေပးလိုက္စမ္းပါ...
အေမ့သားေတြ ဦးေဆာင္မယ့္
ကမၻာႀကီးအတြက္...
ေတာင္ေတြကို ျဖိဳႏိုင္တဲ့
အေမ့ေမတၱာႏႈတ္ခ်ိဳစကားေတြနဲ႔...။...
........................
အေမ...
ကမၻာတည္သ၍ မ်က္ရည္ကင္းကင္းနဲ႔
အၿပံဳးအၿမဲ
(ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ့ ႏုဝတ္မႈန္သစ္လို)
လွပရႊင္လန္းႏိုင္ပါေစ...
အေမ...
“အေမေရးတဲ့ ကဗ်ာ...”

အေမ...
ေက်းဇူးျပဳၿပီး
ကမၻာႀကီးထဲက မထြက္ခြာသြားပါနဲ႔ေနာ္...
အေမမရွိရင္...
ကၽြန္ေတာ့္နားေတြ ခါးေစၿပီး
ဘဝကို ခ်ိဳေစမယ့္သူ
ေနာက္ထပ္အစားထိုးမရမွာစိုးလို႔ပါ...
...........................
အေမ...
ေက်းဇူးျပဳၿပီး
အေမ့မ်က္ရည္ေတြ ဖြက္မထားပါနဲ႔ေနာ္...
သား မိုက္လို႔ ငိုရတဲ့ အေမ့အတြက္
ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ဝမ္းသာမ်က္ရည္နဲ႔
အစားထိုးခ်င္လို႔ပါ...။...
.........................
အေမ...
ၾကယ္ေတြကို ရည္တြက္ပါ...
အလားတူ...
ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာမယ့္ေန႔ေတြကို
ရည္တြက္ပါ...
ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာမယ့္ေန႔က
အေမၾကယ္ေတြရည္လို႔ ကုန္တဲ့ေန႔
ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္...
ဒါေပမဲ့...
ကၽြန္ေတာ္လိမၼာတဲ့ေန႔က
အေမနဲ႔ ေဝးရလို႔(အေမ့စကားသံေတြနဲ႔)
အခုမ်က္ေမွာက္မွာ...
အေဝးကေန...
အေမ...
ဘဝကဗ်ာခါးခါးတစ္ပုဒ္နဲ႔
အေမ့ရင္ခ်ိဳေအာင္ လုပ္ခြင့္ေပးပါ....
ဒိုင္ယာေလာ့(ဂ္)ေတြကေတာ့
အေမၾကားဖူးနားဝအေမ့
ဒသနေတြပါပဲ...
......။…….….။..


“အေမ(တစ္နည္းနည္းနဲ႔) ဖတ္ေပးပါ..နားေထာင္ေပးပါ”
အေမ…
ကၽြန္ေတာ္ေလ…
အေမကိုယ္တိုင္ေျခေထာက္တစ္စံုအျဖစ္
အနာခံေထာက္လုပ္ေပးတဲ့
ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာခ်မ္းသာျခင္း
ကုလားထိုင္တစ္ခုမွာ
အေမအနာခံရက်ိဳးနပ္ေအာင္
သက္ေတာင့္သက္သာက်က်နန
(ထိုင္ေန)ရွိေနခ်င္တယ္…။….
………………….
ဒါေပမဲ့..
အခုေတာ့ေလ..အေမ
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္…
ေႏြအျဖစ္ခံၿပီး
ေဆာင္းလိုေအးျမခ်ိဳၿမိန္တဲ့
အေမ့စကားေတြ
ခါးခါးသီးသီး
ကန္ထုတ္ပစ္ခဲ့လိုက္တာေတြေၾကာင့္
ကၽြန္ေတာ့္ဘဝတစ္ခုလံုး
အထီးက်န္ညေတြထဲမွာ
အႏွိမ္ခံ၊ အကဲ့ရဲ့ခံ၊
အထင္ေသးခံလို႔ ေခၚရမွာေပါ့..
အဲဒီေကာင္းကင္ႀကီးေတြကေန
ယိုစိမ့္လာ ရာသီမဆံုး
မခ်ဳန္းဘဲဖြဲက်ေနတဲ့ မ်က္ရည္မိုးေတြနဲ႔
(အေမမရွိဘဲ)
ညေပါင္းမ်ားစြာ
ကၽြန္ေတာ္ျဖတ္သန္းလာၿပီးတဲ့ေနာက္
အဲဒီမ်က္ရည္(ေရ)ႀကီးမႈေတြက
အခု နားထင္နားေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ…
အနာဂတ္တစ္ခုလံုး မႊန္းေနၿပီ…။…
ပစၥဳပၸန္တစ္ခုလံုး စိုထို္င္းၿပီး
လံုးဝကို သံုးလို႔ မရေတာ့တာ…။…
အတိတ္ေတြဆိုလည္း
ပုတ္သိုးေနပါၿပီ..။..
အေမရယ္…
ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ရည္ေတြ
အေမသာ
လက္ခံမယ္ဆိုရင္ အီးေမးလ္နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
(ဘယ္နည္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္)
ပို႔ေပးခ်င္ပါတယ္…။..
ဒါေပမဲ့ဗ်ာ…
တစ္ခုေတာ့ ခြင့္လႊတ္ပါ…
အခုခ်ိန္ထိ အေမ့ကို
မ်က္ရည္ညေဝေစခဲ့တဲ့
ကၽြန္ေတာ္ဟာ…
ကၽြန္ေတာ္ပို႔မယ့္ မ်က္ရည္ညေတြနဲ႔
အေမ့ႏွလံုးသားကို
ထပ္မႊန္းရာက်မယ္ဆိုရင္ေပါ့…
………………………..
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အေမရယ္…
အေမ့ရဲ့သား မ်က္ရည္ညထဲမွာ
မႊန္းေနတာ အေမသိႏိုင္မယ္ဆိုရင္
ဘယ္ေလာက္ပဲေဝးေဝး
ဆုေလးေတာ့ ေတာင္းေပးပါ…
ကၽြန္ေတာ္နစ္မႊန္းေနတဲ့ ဒီမ်က္ရည္ေတြကို
စုပ္ယူေပးဖို႔ေတာ့ အေမ…
မေတာင္းဆိုရဲပါဘူး…
ကၽြန္ေတာ္သိတယ္…
အေမရဲ့ ေမတၲာဝဝေတြနဲ႔
ေပးဝယ္တဲ့ ဒုကၡလွလွေတြနဲ႔ပဲ
ဒီတန္ဖိုးမဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို
စုပ္ယူႏိုင္မွာ…
ဒါေၾကာင့္ အခုကၽြန္ေတာ့္အျဖစ္က…
မ်က္ရည္ညေတြလည္း အဆံုးမဲ့ေနၿပီ…
ရြက္ေၾကြဘဝေတြနဲ႔ ဟန္ေဆာင္အၿပံဳးေတြ
စုတ္ပဲ့ေနၿပီ။…
ဒီေတာ့…
အထီးက်န္ကဗ်ာမ်ားကိုသာ အေမ့သားရႈိက္နမ္းရင္း…
အေမနဲ႔ ေဝးလံကြာေဝးတဲ့
ေနရာတစ္ခုမွာ
ေနေနတဲ့ သားေလးရဲ့ မ်က္ရည္တမ္းခ်င္းေပါ့ဗ်ာ…
ငွက္တစ္ေကာင္လို…
တိမ္တိုက္တစ္ခုလို…
ဘာကိုမွ မေပြ႔ပိုက္ထား…
မခံစားရဘဲနဲ႔
ေလႏွင္ရာကို လြင့္ခ်င္မိလို႔…
ေလယာဥ္သံၾကားတိုင္း
ေလဖိအားေတြနဲ႔အတူ
အေမ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြရဲ့ ေအာက္က
တိတ္တိတ္ကေလး
အေမ့ဆီကို လစ္ထြက္ေျပးလာခ်င္မိတယ္..အေမ..
…………………………….
အေမတစ္ေယာက္ၾကားႏိုင္ေစ…




မဂၤလာပါ...
အေမေတြကို တတ္သည္မတတ္သည္မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ဂုဏ္ျပဳမႈေလးေတြပါ...။ အေမေတြ ႀကီးျမတ္ပံုကို ေျပာရရင္ စကားႀကီး စကားက်ယ္ေတြပဲ ထပ္ခါထပ္ခါပါလာမွာ...။ ေနာက္ ေျပာမဆံုးေပါင္ေတာသံုးေထာင္ေပါ့...။ အေမေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာေတြနဲ႔ ခ်ီးျမွင့္တာထက္ကို ပိုၿပီးေတာ့ ႀကီးျမတ္တယ္...။ ဂုဏ္ျပဳထိုက္တယ္ ဆိုတာေတြ အားလံုးအသိပါ...။ ဒါေပမဲ့ ကဗ်ာခံစားတတ္သူတိုင္း အေမမ်ားကို ခံစားမႈနဲ႔ပဲ(အေသးဆံုးအရာေလးပဲျဖစ္ျဖစ္)ဂုဏ္ျပဳရင္ ကဗ်ာေတြေရးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ေရးရက်ိဳးနပ္ပါတယ္...။
ေဝဖန္စာ၊ အႀကံေပးစာေတြကို John.lianno@gmail.com ကို ဆက္သြယ္ေပးပို႔ႏိုင္ပါတယ္…။ ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္စာေတြကို http://lianno.wordpress.com/ http://johnlianno.blogspot.com/ ေတြမွာ သြားေရာက္ဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္…။
ေလးစားစြာျဖင့္
JOHN LIAN (လ်ံႏိုး)
ေခတၱမနီလာ
(၉၊ ၅၊ ၂၀၁၀ ေန႔အတြက္ အေမမ်ားအား လ်ံႏိုးဂုဏ္ျပဳပါသည္)